Het ontstaan

 

​

Op verschillende plaatsen in de wereld maakte het rolstoeldansen een snelle ontwikkeling door. 

Vanuit Engeland veroverde het de rest van Europa, maar ook in de andere werelddelen kwam deze danssoort snel tot ontwikkeling.

Rond het einde van de jaren 60 vonden in verpleeginstituten in Groot-Brittannië recreatieve activiteiten plaats als verlengstuk van de revalidatie van de patiënten Hier werd in 1971 door George Hart en A. Edwards de "Weelchair Dance Association" opgericht. 

Engeland was het eerste en ook lang het enige land waar aan rolstoeldansen gedaan werd.

 

De eerste activiteiten op het gebied van rolstoeldansen in Duitsland en in de Scandinavische landen ontstonden rond de jaren 70. 

In 1974 werden er de eerste wedstrijden van rock'n roll (in combivorm) gehouden in München en in Noorwegen wordt vanaf 1977 jaarlijks Oslo Open georganiseerd.
Op de paralympische spelen in Geilo (Noorwegen)  was er in 1980 een demonstratiewedstrijd. 

Het Noorse rolstoeldanspaar dat daar danste en jarenlang toonaangevend bleef, bestond uit Thor Erik Kleppe en Bente GrØnli.

Vanaf 1975 werd deze dansvorm, via Nederland om, ook geïntroduceerd in België. Echter de uitgangspunten waren behoorlijk prestatiegericht: studenten van de sportuniversiteit met als vakgebied "Dans" waren de partners van rolstoelgebruikers die door een uitstekende hand- en schouderfunctie ook goed presteerden bij andere dansen en sporten.

Met andere woorden het wedstrijddansen (in combivorm) was belangrijker dan het wekelijkse dansplezier. 

Hierdoor bleven andere rolstoelgebruikers, en zeker senioren en rusthuisbewoners, in de kou staan.

 

De meeste van onze bejaarde rolstoelgebruikers hebben niet meer de kracht en de beheersing om zelf hun rolstoel te bewegen.

Dansen met door de bewoners bewogen rolstoelen zal in de meeste gevallen erg moeilijk en weinig aan te bevelen zijn.

Nochtans is het mogelijk dansjes samen te stellen, waarbij de rolwagens door een helper voortbewogen worden. 

De rolstoelgebruikers kunnen zelf een aantal bewegingen meedoen om daadwerkelijk in de dans te worden opgenomen. 

In een aantal gevallen kunnen de bewoners echter inactief zijn.

Dit mag echter geen belemmering zijn om deze mensen te laten deelnemen aan het dansgebeuren.

Want dansen blijft belangrijk voor lichaam én geest!

 

Vandaar dit initiatief om ook deze dansvorm om te scholen op maat van onze rolstoelgebruikers in het rusthuis.

​

.